Zerwanie ścięgna Achillesa najczęściej występuje na tle przewlekłej tendinopatii, czyli zmian zwyrodnieniowych w obrębie ścięgna. Mimo toczącej się choroby, pacjenci często nie odczuwają żadnych dolegliwości. Zerwanie ścięgna Achillesa można leczyć zarówno zachowawczo jak i operacyjnie. Decyzję podejmujemy na podstawie preferencji pacjenta oraz obrazu USG.
Leczenie nieoperacyjne rozpoczynamy krótkim okresem unieruchomienia w gipsie. W drugiej fazie stosujemy rehabilitację funkcjonalną i używamy ortezy Vacoped. Pozwala ona na obciążanie kończyny, z prawidłowym ruchem przetaczania stopy oraz niewielki czynny ruch w obrębie stawu skokowego, który wraz z postępem leczenia jest zwiększany.
Istnieją dwa podstawowe rodzaje zabiegów operacyjnych, które wykonujemy: metoda otwarta oraz miniinwazyjna, z niewielkimi cięciami w obrębie skóry. Jest ona szczególnie polecana pacjentom z cukrzycą lub przewlekłym niedokrwieniem kończyn dolnych, u których gojenie ran w tej okolicy jest często utrudnione. Na wizycie przygotowującej do zabiegu omawiamy z pacjentem obie techniki i wspólnie wybieramy najlepszą.
Znacznie bardziej skomplikowanym problemem są zastarzałe zerwania ścięgna Achillesa. Nieużywany mięsień kurczy się i musimy odtworzyć jego ciągłość bardziej skomplikowanymi zabiegami. Wykonujemy różnego rodzaje zabiegi rekonstrukcyjne, w tym także artroskopowe transfery ścięgien. Niewątpliwie najlepszą zaletą tego typu zabiegów są minimalne cięcia, a co za tym idzie szybkie gojenie ran pooperacyjnych.
Niezależnie od rodzaju zabiegu, bardzo ważną częścią powrotu do zdrowia po zerwaniu ścięgna Achillesa jest wspomniana wcześniej rehabilitacja funkcjonalna obejmująca wczesne obciążanie kończyny. Współpracujemy z fizjoterapeutami, z którymi wspólnie ustalamy optymalny przebieg tego procesu indywidualnie dla każdego pacjenta.