Niestabilność stawu skokowego rozwija się aż u 30% ludzi po urazie skrętnym stawu. Najczęściej objawia się to nawracającymi skręceniami, obrzękiem i bólem po wysiłku fizycznym. Na szczęście poprawnie poprowadzona rehabilitacja pozwala na opanowanie tendencji do skręceń u bardzo wielu osób. Pacjentów wysyłamy głównie na kinezyterapię i trening propriocepcji.
Mechanizm urazu:
Ćwiczenia na piłce:
W tego typu urazie najczęściej dochodzi do uszkodzenia dwóch więzadeł: ATFL (więzadło skokowo-strzałkowe przednie) oraz CFL (więzadło piętowo-strzałkowe). W USG oceniamy stopień uszkodzenia i w zależności od tego ustalamy schemat leczenia. W przypadkach bez istotnej niestabilności wystarczy zastosowanie schematu RICE:
- Rest (odpoczynek)
- Ice (lód, czyli chłodzenie)
- Compression (ucisk, czyli bandaż elastyczny lub lekka orteza)
- Elevation (uniesienie)
i wczesne rozpoczęcie rehabilitacji. W przypadku całkowitego uszkodzenia więzadeł i klinicznej niestabilności konieczne jest unieruchomienie stawu skokowego na około 4 tygodnie.
Jeśli leczenie nieoperacyjne nie przyniesie spodziewanych efektów, a także w przypadku współistniejącego uszkodzenia chrząstki stawowej lub ścięgien strzałkowych konieczne jest leczenie operacyjne. W zależności od struktur, które wymagają naprawy, wykonujemy różne zabiegi. Najczęściej naprawiamy więzadła kompleksu bocznego techniką Broströma lub artroskopowo.